Zondag 14/7 Kobe - Hiroshima

Iedereen deze ochtend wakker tussen 4 en 6u. Niemand heeft nog last van de jetlag dus dat valt keigoed mee.

Ontbijtje in de lokale coffee shop en daarna bezoek aan een sake brouwerij. Het proces van rijst tot sake wordt hier, gelukkig ook in het engels, uitgelegd met daarna een proeverij :). Vooral dat laatste valt bij mij Miri goed in de smaak.

De jeugd koopt al 4 flessen.

Lunch bij de locals met noedels en tempura. Een gerecht kiezen van een eentalig Japanse kaart is onmogelijk. Momenteel hebben we Miyuki, onze privat guide, nog bij...

Omdat Davy een 10-tal jaar geleden 3 maanden in Kobe gewerkt heeft doen we nog ff sightseeing aan de haven, in jawel Chinatown, schuimen een 100 yen shop af en kopen onze eerst souvenirs.

Nu zitten we op een supersnelle Shinkansen naar Hiroshima. Ongelooflijk hoe efficiënt de treinen hier rijden: snel, koel, proper, heel frequent en vooral...op tijd! Geen gedrang, iedereen wacht mooi in de rij.

Het lijkt eigenlijk alsof in elk ander land de trein beter is dan bij ons.

Het is nog steeds heel erg warm, al lijkt het of we dit vandaag wat beter kunnen verdragen. Een fikse bui heeft net alles verfrist en alles ruikt nu naar natte regenjas.

Heel veel Japanners lopen in deze warmte met een paraplu om een beetje schaduw te creëren.  Velen bedekken de armen en dragen een soort lange handschoenen zonder vingers. Zij vinden dat bruin zien iets is voor de lagere klasse.

Ook zere voeten, daar kiezen ze resoluut niet voor! Hier zijn winkels die enkel alle soorten sokken verkopen, alle kleuren alle modellen (met of zonder tenen). Ze dragen dus gewoon sokken in sandalen of pumps en kiezen zelden voor hakken. Kledij die ze dragen is echt compleet kleurloos en démodé. 

Vanavond staat als diner onze 1e sushi op het menu, Jonas kan niet langer wachten om er eindelijk te eten!

23u: net terug van ons avondeten. Ik moet zeggen, het was een ERVARING. Sushi restaurant vinden bleek niet zo gemakkelijk dus koos Miyuki voor een combinatie van zowat vanalles.

We werden (zonder schoenen) in een kleine aparte ruimte gebracht met zeer lage tafels en kussens op de vloer... Zeer gezellig toch!

Miyuki koos en bestelde het eten. Ons 1e gerecht kwam levend op tafel, o jawel, hij zwom even eerder nog vrolijk rond in een bassin, werd levend gefileerd tot sashimi en het karkas met kop, vinnen en staart bewoog nog... Maar verder was de vis dus in fijne repeltje gesneden. Anneleen en ikzelf echt even in shock.

Japanners staan erop om hun vis heel vers te eten, wij ook dacht ik ;), maar zoooo vers hoeft voor ons nu ook wel niet.

Het karkas wordt verwerkt in een misosoepje, en o ja, ik heb dus de kop in mijn kommetje! Fijn voor de lijn is het hier ;)

Porties zijn hier ook echt superklein en the boys zagen een Mc Donalds nog wel zitten. Omdat dit voor onze japanse vrienden eerder beschamend zou overkomen bijten we op onze tanden tot morgenochtend en bestellen een ontbijt in ons hotel.