Anneleen is een beetje grieperig vandaag. Airco in, airco uit...een mens zou van minder verkouden geraken. Wel moeilijk in een land waar ze snuiven ipv snuiten en ze normaal een mondmasker dragen bij verkoudheid. We redden haar met Dafalgan want een zware dag wacht.
Later op de dag koopt Miyuki een soort coldpack voor haar, wat een uitvinding! Het is een soort strip die je op je voorhoofd kleeft en die 8u koud blijft.
In de voormiddag met de trein naar Nara. Hier staat het grootste houten gebouw ter wereld: de Toda-ji tempel. In de tempel staat de grootste bronzen Boeddha. Hij is inderdaad indrukwekkend groot!
In het park rond de tempel leven meer dan 1000 herten...Jonas waagt een voederpoging.
Op hetzelfde terrein een 5 story pagode. We worden overweldigd door zoveel moois.
Al weten we nu nog niet wat er nog op het programma staat...
Miyuki is the best guide you can imagine ;)
We lunchen in een karaoke bar en zingen de longen uit ons lijf. Ik denk dat onze energie en enthousiasme onze Japanse vrienden aan het lachen maakt.
Wat hen nog meer aan het lachen maakt is de bodemloze honger van 'the guys'. Als ze ontbijt kopen vraagt Miyuki heel serieus of het voor twee dagen is.
In de late namiddag brengt alweer een treinrit ons naar Fushimi Inari, tempel van Inari, god van de rijst en de sake (rijstwijn). Zodra we de ingang bereikt hebben weten we... Inari is onze favoriete god!
Hiroshi weet dat er vandaag een festival is in het tempelcomplex en we worden ondergedompeld in een irrealistische sfeer.
Tempels, schrijnen, meer dan 800 tori, lampionnen, muziek... Dit is de Efteling in't echt!
We wandelen bijna een uur onder ontelbare tori in vermiljoen naar de top en worden daar nog getrakteerd op een fantastische zonsondergang. Afdalen doen we omringd door alweer ontelbare lampionnen. This place is like a fairytale!
Miyuki kent ons al en weet dus dat we sterven van de honger. We slepen ons in Kyoto naar een restaurant in de buurt van het hotel en halen nog net ons doel... Gelukkig, want we krijgen heerlijk eten: een soort Tepannyaki. We krijgen allerlei soorten vlees die we zelf bakken op een tafelgril. Iedereen laat het zich smaken.
Wat een dag, wat een dag! De reis is nu halfweg maar kan niet meer stuk!
We zijn doodmoe... Reizen is afzien ;)
Oh nee, den Davy heeft toch ni gezongen in Japan ?????
BeantwoordenVerwijderenMogen jullie in het vervolg nooit meer binnen !!!
Walter