Dinsdag 16/7: Hiroshima-Kyoto

Vandaag toch eens uitslapen tot 8u. Afspraak met de jeugd om 9u aan het ontbijt. Verwonderlijk hoe niemand klaagt over het opstaanuur en thuis maar tegen 12u naar beneden komt geslenterd. 

Snikheet is het al op dit uur. De beloofde regen blijft uit en er is geen wolkje aan de lucht. Tis te warm maar niemand klaagt... Fijn is dat!

Hiroshima: 1e atoombom op 6 augustus 1945. Horloges vielen stil om 8u15.

Bezoek aan het vredespark, het monument voor de getroffen kinderen met zijn 1000en kraanvogels, de restanten van de Dome, zowat het enige gebouw dat na de bominslag, weliswaar verwoest, overeind bleef.

   

Wanneer er in het park nog gelachen en gekibbeld wordt, valt dit compleet stil in het vredesmuseum. Een 1e ruimte leert ons vanuit Japans oogpunt het waarom van deze bom. We verstillen van foto's en films. 

In de 2de ruimte is het muisstil, hier foto's van verbrande mensen, kledij, haarlokken, verhalen van kinderen die overleefden maar later vreselijke ziektes kregen. Indrukwekkend.

Een lieve Japanse vrijwilligster vouwt voor ons een kraanvogel, symbool van de vrede, en biedt die aan met een diepe buiging.

Nu zitten we op een super de luxe sneltrein richting Kyoto, klaar voor nog meer Japan en authentieke tempels. We zijn klaar voor meer verrassingen!

................................

17u: aankomst in Kyoto

We komen terecht met zakken en rugzakken midden in het festival Gion Matsura, dit is het grootste festival in Japan. Straten staan vol kraampjes, japanse huizen kan je bezoeken, praalwagens staan klaar voor de optocht van morgenochtend, mensen lopen rond in allerlei klederdracht. Wie dacht dat de houten schoentjes zoals ze in onze hal thuis staan niet gebruikt worden... O ja hoor, ze trippelen er hier lekker op los met kousen met de grote teen apart.

We banen ons een weg tussen deze mensenmassa op zoek naar ons hotel. Met behulp van een omvangrijke amerikaanse zwarte superlieve man vinden we na een klein uurtje ons hotel. Rusten komt er dus niet aan te pas want na een fikse douche werpen we ons zelf in het feestgedruis.

'Is dit Japans genoeg' vraagt Davy? JA! Om deze tradities te zien hebben we het gedaan. We willen meer meer meer Japan ontdekken.

Morgen om 9u is de grote optocht. 200.000 mensen komen kijken, ook wij proberen er een glimp van op te vangen en delen die zeker met jullie!

Nog even gebruik maken van ons toilet met verwarmde wcbril, poepsproeier en blazer en dan duiken we onder de wol waar we ons hoofd leggen op een kussen met aan de ene kant kersepitjes en aan de andere kant een donske.

Slaapwel!