We kiezen collectief voor zee en walvissen. Vermits het hier met om en bij de 22 graden echt putteke winter is, zijn er geen wijngaarden in bloei te zien en kunnen we de wijn ook proeven in elk cafe of elke resto.
We hebben dan wel een fikse route van 1,5u enkel voor de boeg.
We kiezen voor de route langs de kust. Opnieuw zegt de gids dat dit één van de 10 mooiste routes ter wereld is. Ik geloof het graag maar de wereld is groot dus enige twijfel mag wel. We passeren de mooiste baai van Zuid-afrika, dit geloven we graag want onze monden vallen open wanneer we aan Kogel Bay beach passeren.
Het lukt Jonas om na 10 minuten natte voeten te krijgen, maar je hoort hem niet klagen: sokken uit, vastklemmen tussen het autoraampje en rijden maar... Droog binnen het half uur!
Ik las dat langs deze kust een tweede pinguinkolonie huist en deze vinden we dan ook in Betty's Bay.
Het is onmogelijk om naar deze diertjes te kijken zonder spontaan te lachen en vrolijk te worden.
Is het omdat ze recht lopen en daardoor iets menselijks hebben? Of omdat ze monogaam zijn en levenslang trouw blijven aan hun partner, wat de mens eigenlijk ook hoort te zijn:).
Ik denk vandaag de ganse dag aan mijn vriendin Veerle wiens zoon voor een jaar met AFS naar Brazilie vertrekt.
Op deze magische plek, bij deze grappige beestjes heb ik ineens verbinding en stuur ik haar een 'veel moed' sms. Veerle is, net zoals ik, ook zo een door en door moeder, dus ik probeer te voelen wat zij voelt vandaag en ben blij dat de stormwind bij iedereen voor tranende ogen zorgt.
Onze dagtocht gaat verder naar Hermanus. De beste plek ter wereld om walvissen te spotten. Hermanus is charmant. Een wit kustdorpje met terrasjes, winkeltjes, lekkere ijsjes en een prachtige kust.
Eerst zijn we een beetje ongerust omdat we niet onmiddellijk walvissen zien. We hoopten natuurlijk dat ze in de baai zouden ronddobberen als boeien!
We hoeven geen 5 minuten te wachten of een prachtexemplaar vertoont zich vlakbij de kust. Lange tijd zien we er slechts één maar nadien zien we er zeker vier. Je ganse dag kan je spenderen aan deze beesten!
Hermanus heeft als enige plaats in de wereld een whale crier. Deze man blaast op een hoorn als er walvissen in de baai zijn. Alle toeristen reppen zich dan naar de kust. Zalig toch!
Opnieuw spotten we vogels. We vinden nu al wat meer gevorderd materiaal! We gokken dat dit een kolobri is maar wachten op het deskundige oordeel van Stefan, de papa van Annelies.
Rond 16u rijden we de kortste route terug naar Kaapstad. We hopen nog voor de zonsondergang thuis te zijn zodat we Signal hill kunnen oprijden voor wat (weer) de mooiste zonsondergang blijkt te zijn. Ik denk dat de schrijver van mijn reisgids echt gek is van Kaapstad en omgeving :).
We rijden langs townships en zien groepen kinderen voetballen en zwemmen rond de omheining. De 'hutjes' zijn gemaakt van golfplaten en plastiek. De enige kleur is de was die niets vermoedend wappert in de wind. Mijn moederhart bloedt, maar er valt niets te doen om hen allemaal te redden.
We halen Kaapstad ruim voor zonsondergang. De beroemde tafelberg is prachtig, statig en overweldigend in de ondergaande zon.
Zonsondergangen leiden tot romantiek, en deze ontbreekt niet vanavond.
Morgen onze laatste dag in Kaapstad, nog zoveel te zien, nog zoveel te doen. We zullen opnieuw moeten kiezen.
Slaapwel lieve vrienden, de man met het hamertje komt hier nogal vroeg langs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten