We laten het mondaine Split, de grootste stad aan de Adriatische kust, achter ons. De boot blijft een tijdje langs de kust varen om dan over te steken richting Pucisca aan de noordzijde van het eiland Brac.
Sorry lezers maar mijn toetsenbord laat geen tekens toe zoals ^~ , die in het Kroatische schrift gebruikt worden.
Pucisca heeft een grote steengroeve met witte kalksteen. Deze heeft als kenmerk dat hij altijd wit blijft.
Hier is de enige plaats in Europa (of de wereld) waar nog een steenhouwersschool is. Er zijn lange wachtlijsten en kinderen worden al jong ingeschreven om dan op hun 12de hier binnen te geraken.
Je zou denken dat dit beroep geen toekomst heeft maar niets is minder waar . Deze leerlingen studeren meestal nadien architectuur en zijn zeer gegeerd in steden zoals Rome voor de restauratie.
Het plaatsje zelf is klein maar lieflijk.
Deze mannen trakteren ons op een serenade... ik doe Davy een suggestie om dit samen met zijn tennismaten te doen zodra de tennisblessures de overhand krijgen. 😀
Lunch aan boord en vertrek naar de volgende plaats.
Het is weer een hete dag vandaag. Ik heb 1/3 valies te warme kleding bij 😫.
Ik zie oudere mensen die toch, net zoals ik, de warmte onderschat hebben. Ze lopen nu allemaal met een grote rieten hoed rond.
Christeltje, ik loop lustig met mijn teva'kes rond want met elk ander schoeisel ligt ge hier snel op uw poep. De witte steen die ze overal gebruiken is namelijk spekglad.
Davy heeft de neiging om af en toe te zweten, dan is het dus héél warm!
Na de lunch komen we aan in Makarska.
Hier blijven we tot morgenvroeg.
Jammer genoeg onderweg geen zwemstop in zee.
Makarska is een heel drukke badplaats. We beslissen om naar het keienstrand te gaan. Daar blijkt echter geen vierkante meter vrij te zijn en we keren terug naar de boot voor een rustige namiddag op het bovendek.
De kustlijn van Makarska wordt gedomineerd door een gebergte met pieken tot 1700 meter.
Ah ja, en ben je op zoek naar de sleutel van de hemel: Petrus op deze rots houdt hem vast!
Ik vergat jullie te vertellen dat we al bijna in elke haven feestboten hebben gezien. Zeer oude, houten boten die telkens in de namiddag de haven binnen varen met zeer luide muziek, aan boord 10-tallen joelende, zingende, zatte jongeren.
Gelukkig moet het om middernacht stil zijn en lukt dat ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten