Maar met onse franse taal is het zo erg gesteld dat Jacques ons volgens mij maar onvriendelijke gasten vindt . Enthousiast wil ik hem allerlei dingen vertellen, maar echt, moet dat echt in het frans?
Jaren gezwoegd aan ‘le’ en ‘la’, oeverloos woordenlijsten in ons geheugen gedramd, franse werkwoordsvormen gestudeerd die de fransen zelf nooit gebruiken... en hier zitten we... met onze mond vol tanden.
Maar we wijken af. Jacques heeft ons fietsroutes gegeven en een bezoek aan Dinan aanbevolen. Dinan ligt langs de rivier de Rance, die in Saint Malo uitmondt in de Noordzee.
Onze fietsen zijn handig en aangenaam in inmiddels tropische Bretoense temperaturen.
Dinan is werkelijk een knap middeleeuws stadje. Waarom hebben wij daar nog nooit van gehoord?
Ok, van de middeleeuwen word je niet direct vrolijk, en deze stadjes stralen geen vreugde uit, maar de huisjes uit 13de en 14de eeuw lijken wel een postkaart.
In de basiliek ligt het hart begraven van iemand wiens naam ik vergeten ben, maar hij is zeker belangrijker geweest in de geschiedenis als u en ik, lieve vrienden. Hij bevrijdde Normandië en daarna Bretagne tijdens de 100-jarige oorlog.
Crêpes en cider, bretoense specialiteit! Dit wordt onze dagelijkse middagmaal 😉.
Elke avond een wonderschone zonsondergang, gratis en voor niks. Dat konden we in Santorini niet echt zeggen!
Ik doe mijn best lieve vrienden. Maar deze kleine post plaatsen duurde meer dan een uur. Blogger, waarin de blog is opgesteld, wordt door Google niet meer ondersteund en werkt niet meer naar behoren.
Slaap zacht, dat doet Davy ondertussen ook al een poos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten